هیچکس نمی فهمد و نباید بداند

که ما چگونه یگانه گشتیم

که در سایه ی سکوت و اعتماد

معبد ما بر پا شد.

                                                  گوته

عشق آمد و گرد فتنه برجانم بیخت

عقل شد و هوش رفت و دانش بگریخت

زین واقعه هیچ دوست دستم نگرفت

جز دیده که هر چه داشت بر پایم ریخت.

                                                                                ابوسعید ابی الخیر

ببرید زمن نگار همخانگیم

بدرید به تن لباس فرزانگیم

مجنون به نصیحت دلم آمده است

بنگر به کجا رسیده دیوانگیم.

                                                         ابوسعید ابی الخیر

 از سر تعمیر دل بگذر که معماران عشق

روز اول رنگ این ویرانه ، ویران ریختند.

                                                                                بیدل دهلوی